6 Ιουνίου 2014

Εξειδίκευση στη μοναδικότητά μας.

Συνειδητοποιώντας τη μοναδικότητά μου μέσα στο κόσμο,αναγκάστηκα να δεχτώ ότι είμαι πάντα μόνη. Ναι ναι,μόνη. Απίστευτο; 
Είσαι μόνος σου, υπάρχεις μόνος σου, με τα δικά σου μοναδικά συναισθήματα και σκέψεις. Πρέπει να μάθεις να χειρίζεσαι τη μοναξιά γιατί μπορεί να ναι κάτι απελευθερωτικό ή υποδουλωτικό ανάλογα.  
Το λάθος όλων είναι το εξής. Είναι μάταιο να προσπαθείς να ενώσεις κάποιον εσωτερικά μαζί σου ,και ότι ενώ είναι δυνατό οι άνθρωποι να μοιραστούν πολλά πράγματα και να έρθουν σε στενή επαφή, η καθαρή αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν να γνωριστούν παρα μόνο επιφανειακά. Η εσωτερική ύπαρξη του καθενός είναι απρόσιτη εξαιτίας αυτής ακριβώς της ανθρώπινης υπόστασής του.  
Μη ξεχνάμε πως οι άνθρωποι που κάνανε ο,τι μα ο,τι θέλανε,ήταν εκείνοι που συμβουλεύτηκαν τα προσωπικά τους συναισθήματα αντί να κάνουν ο,τι τους επέβαλαν οι άλλοι. Δύναμη για μένα είναι να πάψεις να προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να αισθανθούν αυτό που νιώθεις εσύ και να υποστηρίξεις αυτό που πιστεύεις.  
Τέλος, θέλω να επισημάνω πως κανένας άνθρωπος δεν είναι απόλυτα αυτόνομος τελικά ,και μιας που ξέρουμε ότι είμαστε "νησιά μοναδικά" μπορούμε επιτέλους να χτίσουμε γέφυρες προς τους άλλους αντί να στήνουμε ολοένα και πιο πολλά φράγματα,απογοητευμένοι κάθε φορά που διαπιστώνουμε ότι οι άλλοι δεν είναι σαν εμάς. 

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο σε εσένα Μαριάννα και για τις φορές που είπαμε "Δεν με νιώθουν ούτε οι φίλοι". 



- Θ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου