25 Ιανουαρίου 2014

Όλα θα πάνε καλά, θα δεις

Κακά τα ψέματα, ποιός είναι ικανός να διαβάσει Σαββατιάτικα πρωί πρωί, πόσο μάλλον απόγευμα; Ρε τα Σάββατα δεν είναι για διάβασμα, είναι για μια βόλτα στην όμορφη Αθήνα.

Τι κι αν γράφεις αύριο το πρωί; Πάλι θα πατώσεις στην Άλγεβρα και στο διαγώνισμα της Δευτέρας στη Χημεία. Δε βαριέσαι..χημεία είναι (μπλιαχ). Έξω ο κόσμος εκλιπαρεί να τον δεις, σε φωνάζει και σου λέει να ΖΗΣΕΙΣ επιτέλους! Παράτα για μια μέρα τον Hornerάκο και τα αλκάνια γαμώτο.

Διαβάζεις, διαβάζεις και δεν επιβραβεύεις καθόλου τον εαυτό σου. Δεν διασκεδάζεις πια, δεν έχεις χρόνο για σένα, πλέον ούτε νύχι δεν μπορείς να βάψεις γιατί η αγγλικού θέλησε να σε ξεπατώσει στις ασκήσεις γκρινιάζοντας πως πρέπει να βάλεις σε δεύτερη μοίρα τα μαθήματα του σχολείου.

Ω Θεέ μου άλλος ένας χρόνος. Άλλος ένας χρόνος για να αρχίσω να ζω. Φοιτητική ζωή, μεγάλα όνειρα. Θες τόσα να κάνεις αλλά προς το παρόν είσαι φυλακισμένος σε 4 τοίχους που είναι έτοιμοι να πέσουν πάνω σου. Και ρε Μαριάννα στην τελική κάθεσαι και διαβάζεις για ώρες, δίνεις τα πάντα και δεν το εκτιμάει κανείς. Πάντα όλοι θέλουν κάτι παραπάνω από σένα. Δεν σε νιώθουν και δεν σε καταλαβαίνει κανείς.

Κάνε μια βόλτα, πήγαινε στο bazaar βιβλίου στην Αθήνα, μόνη. Χαλάρωσε και δες τον κόσμο πιο καθαρά. Πες αυτά που αισθάνεσαι, κάνε αυτά που θες. Πήγαινε σε καινούρια μέρη που θα σε ενθουσιάσουν, φλέρταρε με τη νύχτα και περιπλανήσου στα σοκάκια της Πλάκας.

Ζήσε για σένα και όχι για τους άλλους, ευχαρίστησε τον εαυτό σου και πέτυχε τους στόχους σου. Έχεις μεγάλα όνειρα και καθόλου χρόνο. Θα δεις, θα τελειώσουν όλα πριν το καταλάβεις. Θα δώσεις κι εσύ Πανελλήνιες και θα πετύχεις. Θα βάλεις καινούριους στόχους και φυσικά δεν θα επαναπαυτείς. Όλα θα πάνε καλά, θα δεις.


7 Ιανουαρίου 2014

Το μετά

Μια καινούρια εποχή αρχίζει. Ουσιαστικά δεν είναι η επιρροή από την αλλαγή του χρόνου, είναι κάτι πιο πάνω από αυτό. Είναι η αρχή που συνειδητοποιώ ποια είμαι. Που συνειδητοποιώ τι θέλω και τι πρέπει να κάνω. Αισθάνομαι σαν να με κυριεύει μία πιο δυνατή έκδοση του εαυτού μου.Το αισθάνομαι μέχρι τις άκρες των δαχτύλων μου. Δεν είμαι ίδια και ούτε θα ήθελα να γυρίσω στο παρελθόν. Αισθάνομαι δυνατή και υπεύθυνη σαν να είμαι μεγάλη. Πραγματικά μεγάλη (άλλο που δε θέλω). 
"Μυρίζω" ζωή, ευτυχία και μένω αισιόδοξη για το μέλλον, για όλες τις δυσκολίες, για όλους τους τσακωμούς, τα παράπονα και τα αδιέξοδα που θα εμφανισθούν. Δεν νομίζω πως αιθεροβατώ. Όχι, αυτή τη φορά έχω τα πόδια μου στη γη. Αχ, και πόσο ωραίο είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου μετά από καιρό. Πόσο ωραίο είναι να αισθάνεσαι γυναίκα..
7 μέρες μετά τη Πρωτοχρονιά και τώρα αλλάζω. Η αυτοπεποίθηση ξεχειλίζει πλέον καλώς ή κακώς. Όλα συνέπειες ενός και μόνου γεγονότος που μόνο χαμόγελα ζωγραφίζει. Πάθος, ένταση, φροντίδα, έρωτας. Όλα αυτά ενωμένα και το μυαλό μου δεν ήταν ποτέ περισσότερο στη θέση του από τώρα. Είναι αυτό το ταρακούνημα που χρειαζόμαστε μερικές φορές για να αλλάξουμε μυαλά και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και λίγο τον εαυτούλη μας. Αγάπη; Όχι ακόμα..δεν υπάρχει χρόνος για τέτοιου είδους συναισθήματα αλλά ποιος ξέρει, αυτή ίσως να είναι μόνο η αρχή για ένα υπέροχο ταξίδι. 
(Αποφάσισα όταν τελειώσω τις σπουδές μου (ακόμα δεν τις άρχισα) να κάνω μία απόπειρα να γράψω ένα βιβλίο. Δε ξέρω αν θα μου βγει σε καλό ή αν θα απογοητευτώ το μόνο σίγουρο είναι πως το θέλω πολύ και δεν με νοιάζουν λεπτομέρειες. Θέλω να δημιουργήσω προσωπικότητες και ιστορίες, θέλω οι ήρωες να ζουν τη ζωή όπως τη θέλω εγώ, με πολύ δράμα και έρωτα. Μάλλον ακούγεται ανιαρό μιας και δε έχω σκεφτεί καν την ιστορία. Προσεχώς.)


Από κάπου έρχεται μια μακρινή μουσική
σε ξεσηκώνει..
Θέλεις να βγεις να ακολουθήσεις τη μεγάλη πορεία
νιώθεις πως γράφεται ιστορία..
Έρχονται οι μέρες του φωτός, οι μέρες του φωτός
μια εποχή τελειώνει..