21 Οκτωβρίου 2013

Στην παιδική χαρά!

Βαρέθηκα. Βαρέθηκα να προσπαθώ για πράγματα που συμβαίνουν αποκλειστικά και μόνο μέσα στο μυαλό μου. Τον αγαπώ. Όλα είναι αλλιώς μαζί του. Μου προκαλεί στεναχώρια και πόνο αλλά τι σημασία έχει; Τον αγαπώ. Αυτό το πρόσωπο του, φαντάζει τόσο γαλήνιο στα μάτια μου. Τον κοιτάζω και χάνομαι, με ταξιδεύει. Μαζί του και χωρίς του πηγαίνω σε κόσμους μαγικούς. Μου κάνει κακό και καλό αυτός ο άνθρωπος. Δεν το ξέρει αλλά με κάνει να υπάρχω. Μιλάμε και νιώθω όπως οταν ήμουν μικρή που ο μπαμπάς μου μου έπαιρνε ζαχαρωτά και με πήγαινε στην παιδική χαρά. Τόση χαρά. Δε λέμε τίποτα σημαντικό αλλά και μόνο που κάθεται και μου μιλάει μου αρκεί. Ξερω πως αφιερώνει ώρες της μέρας του για να ακούει τις βλακείες που του λέω από την αμηχανία μου. Φοβάμαι μην καταλάβει τίποτα και τα χάσω όλα. Θυμάμαι από μικρά που παίζαμε στην παιδική χαρά κοιταζόμασταν, ήμασταν τόσο κοντά μα συνάμα τόσο μακριά. Έπαιζε και με άλλα κοριτσάκια. Δε με πείραζε. Μου έφτανε να τον βλέπω χαρούμενο. Μεγαλώσαμε. Πια δεν κάνουμε κούνια δίπλα δίπλα. Δε μοιραζόμαστε τα ζαχαρωτά μου. Συνεχίζω να τον αγαπώ αλλά κουράζομαι. Βοήθησε με. Δε θέλω να σε χάσω. Σ'αγαπώ.

-Τζωρτζίνα

17 Οκτωβρίου 2013

Γραμμένα και απωθημένα.

Ακολουθεί "φιλοσοφική" συζήτηση με την διπλανή (και πάρα πολύ καλή μου φίλη) στην τάξη εν ώρα θρησκευτικών. 
Προσδεθείτε.

-Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος είναι γραφτό του να βρει το ταίρι του, τον έναν άνθρωπο που θα τον συμπληρώσει συναισθηματικά, ψυχικά, σωματικά. Κατά τη διαδρομή του ανθρώπου στη ζωή θα βρει πάρα πολλά άτομα που θα νομίσει ότι αυτοί του ταιριάζουν, στην ουσία ταίριαξαν στην στιγμή. Μπορεί να βρεις το άλλο σου μισό στην ηλικία που ξέρεις το τι θες και το τι ψάχνεις. Αν καταλάβεις τον εσωτερικό σου κόσμο και το τι ζητάς εσύ από τον εαυτό σου, θα μπορέσεις επιτέλους να "ανοίξεις" τα μάτια σου. Αυτό που φοβάμαι Μαριάννα, είναι μήπως βρω τον άνθρωπο μου τώρα και τον χάσω στην πορεία. Θα μου πεις βέβαια πως ό,τι αξίζει μένει, αλλά δεν είναι πάντα έτσι.. Θέλω να πιστεύω στο πάθος μεταξύ των ματιών που ξανασυναντιούνται μετά από καιρό, γιατί ξέρω πως αυτή η φλόγα δεν σβήνει ποτέ και είναι ωραίο συναίσθημα να την βλέπεις να φουντώνει ξανά μετά από καιρό, γιατί ο άνθρωπος σου δεν έπαψε ποτέ να σ' αγαπά.

-Ρε συ δέν ξέρω αν είμαστε όντως τόσο τυχεροί για να καταλάβουμε πως αυτός είναι ο δικός μας άνθρωπος. Έλεγα χθες πως πιστεύω πως όπως οι πρωτόπλαστοι ήταν ζευγάρι και γεννήθηκαν για να ζήσουν μια ζωή μαζί έτσι είμαστε κατά κάποιον τρόπο και όλοι εμείς οι απόγονοί τους. Γεννιόμαστε σε ζευγάρια, ο καθένας έχει κάπου εκεί έξω το άλλο του μισό, αυτό που τον ολοκληρώνει και μας συνδέει ένας αόρατος δεσμός. Τα γεγονότα και οι πράξεις μας, μας φέρνουν πιο κοντά ή μας απομακρύνουν, αλλά όλα είναι γραμμένα. Ελπίζω να έχουμε κι εμείς τύχη και να είμαστε τόσο κοντά στο άλλο μας μισό.

- Είμαστε τυχεροί Μαριάννα, γιατί έχουμε όλοι το άλλο μας μισό. Μην παιδεύεις το μυαλό σου και μην σκέφτεσαι σαν 16χρονο. Όταν νιώθεις ό,τι νιώθεις δεν παίζει ρόλο η ηλικία για να νιώσεις κάτι μοναδικό ή έντονο. Βέβαια μην βιάζεσαι. Ο Π. είναι ένα δίπολο μεταξύ των απωθημένων σου γιατί δεν τον γνώρισες, δεν τον χάρηκες τόσο καιρό και μεταξύ μιας βαθύτερης χημείας που σας συνδέει. Αν τον σκέφτεσαι κάθε μέρα, σε άκυρες στιγμές, νοσταλγείς στιγμές και επιθυμείς καινούργιες μαζί του, τότε φίλη μου είσαι in love, και μάλιστα πολύ. Εμένα ο Θ. μου λείπει και δεν ήταν ποτέ δικός μου..